معنی فراخ شاخ در لغت نامه دهخدا

گاو. گاو نر. ورزاو. ورزگاو. (از یادداشت بخط مؤلف) : سیصد سر اسب و فراخ شاخ و گوسفند. (جهانگشای جوینی). حاضران قصۀ شاخ زدن فراخ شاخ را از او پرسیدند. (انیس الطالبین ص 137). به این مبلغ چهل وهفت دینار فراخ شاخی بگیر و زراعت کن. (انیس الطالبین ص 99)

معنی فراخ شاخ در فرهنگ لغت هوشیار

جانوری که دارای شاخ بزرگ است، گاو نر ورزوا: و یک هزار سر فراخ شاخ و دراز گوش و هزار گوسفند بیاوردند

معنی فراخ شاخ - جستجوی لغت در جدول جو

فراخ شاخ

لغت نامه دهخدا

فراخ شاخ

فرهنگ لغت هوشیار

فرخ شاد

(پسرانه)

مرکب از فرخ (مبارک) + شاد، نام یکی از درباریان در زمان ساسانیان

فرهنگ نامهای ایرانی

فراخ جا

جای گشاده، محل وسیع

فرهنگ فارسی عمید

فراخ گام

آنکه گام های بلند و فراخ برمی دارد، تیزرو، فراخ قدم، کنایه از لاابالی، بی بند و بار

فرهنگ فارسی عمید

فراخ بال

فراخ آستین، برای مثال فراخ بال کند عدل تنگ قافیه را / چنان که چرخ ردیف دوام او زیبد (خاقانی - ۸۵۳)

فرهنگ فارسی عمید

فراخ شانه

پهن شانه، چهارشانه

فرهنگ فارسی عمید

فراخ سال

سالی که در آن میوه و خواربار فراوان است

فرهنگ فارسی عمید

فراخ کام

توانگر و کامران، خوشحال و خوشبخت

فرهنگ فارسی عمید

فراخ شکم

ویژگی آنکه شکم فراخ دارد، پرخور

فرهنگ فارسی عمید

شاخ شاخ

چاک چاک، پاره پاره، برای مثال بر سینه شاخ شاخ کنم جامه شانه وار / کز هیچ سینه بوی رضایی نیافتم (خاقانی - ۷۸۴)، بیندیش از آن دشت های فراخ / کز آواز گردد گلو شاخ شاخ (نظامی۵ - ۷۶۲)

فرهنگ فارسی عمید

فراخ بال

(فَ)

دست باز. کریم و بخشنده. فراخ آستین:
فراخبال کند عدل تنگ قافیه را
چنانکه چرخ ردیف دوام او زیبد.
خاقانی.
رجوع به فراخ آستین شود
آسوده خاطر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

فراخ گام

(فَ)

مرکبی که گامهای بلند بردارد و تیزرو باشد: اسب فراخ گام. (یادداشت بخط مؤلف). فراخ قدم. رجوع به فراخ قدم شود

لغت نامه دهخدا

فراخ حال

(فَ)

قاهی. (منتهی الارب). آنکه کار و بارش خوب است. (یادداشت بخط مؤلف).
- فراخ حال بودن، در رفاه زیستن. (یادداشت بخط مؤلف).
- فراخ حالی، غضارت عیش. رفاه. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

فراخ سال

(فَ)

سالی که در آن غلات و اجناس بکثرت پیدا شود. (آنندراج). مقابل تنگ سال. (یادداشت بخط مؤلف) : چون جو راست برآید وهموار، دلیل کند که آن سال فراخ سال بود و چون پیچیده و ناهموار برآید تنگسال بود. (نوروزنامۀ خیام)

لغت نامه دهخدا

فراخ شانه

(فَ نَ / نِ)

اکتف. (منتهی الارب). آن که شانه هایش پهن باشد. رجوع به اکتف شود

لغت نامه دهخدا

فراخ شدن

(دَ بَ تَ)

اتساع. (مصادر اللغۀ زوزنی) (منتهی الارب) (آنندراج). انفساح. اندماج. (تاج المصادر بیهقی) ، آسان شدن کار:
بر اهل خراسان فراخ شد کار
امروز که ابلیس میزبان است.
ناصرخسرو.
رجوع به فراخ شود

لغت نامه دهخدا

فراخ شکاف

(فَ شِ)

گشاد. فراخ: مضروجه، چشم فراخ شکاف. (منتهی الارب). رجوع به فراخ شود

لغت نامه دهخدا

فراخ شکم

(فَ شِ کَ)

آن که شکم فراخ دارد، چون: دیگ فراخ شکم و کوزۀ فراخ شکم. (یادداشت بخط مؤلف) ، اکول. (مهذب الاسماء). پرخور. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

فراخ کام

(فَ)

خوشحال، دولتمند. (آنندراج). فراخ روزی. رجوع به فراخ روزی شود